تأثیر پدیده مهاجرت بر ساختار بخش های سه گانه اقتصادی در تهران

از جمله عوامل مؤثر بر جریان توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع، ویژگی های نیروی انسانی از لحاظ کمی و کیفی است. یک جامعه از طریق کار و فعالیت نیروی انسانی که در اختیار دارد می تواند خود را تأمین نماید که این فعالیتها نیز تحت تأثیر خصوصیات نیروی انسانی قرار دارد. یکی ازخصوصیات نیروی انسانی مهاجرت است. در ایران ناهماهنگ بودن امکانات توسعه، سرمایه و صنعت و همچنین نظام برنامه ریزی موجب شکل97/ گیری قطب های توسعه با محوریت استان تهران گشته است. بررسی داده های مختلف سرشماری از این حکایت دارد که استان تهران با 7درصد از مهاجرت های استانی در سال 9331 کانون و مقصد اصلی مهاجران بوده است. از طرفی مهاجران با ویژگی های کمی و کیفی خود علاوه بر مشکلات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی که با خود به همراه می آورند ساختار اشتغال و بخش های اقتصادی را دگرگون می کنند. پژوهشحاضر در زمره مطالعات تحلیلی قرار می گیرد که برای انجام آن از روش تحلیلی توصیفی استفاده گردیده است. مبنای روش گردآوری اطلاعات وداده ها، روش اسنادی و کتابخانه ای و بهره گیری از آمار و ارقام مرکز آمار ایران و سازمان مدیریت و برنامهریزی استان تهران و سایر نهادهای دیگر است که عیان می کند که بین میزان تمرکز فعالیتهای اقتصادی )صنعت و خدمات( و افزایش جمعیت به سبب مهاجرت ها رابطه معنی داری وجود دارد که در این رابطه سهم بخش خدمات نسبت به بخش صنعت بیشتر است و بخش کشاورزی از وضعیت ضعیف تری برخوردار است. از آنجاکه بیشتر مهاجرین به دلیل ویژگی های فردی )سن کم، تحصیلات ناچیز، عدم مهارت، سرمایه و تخصص( به مشاغل خدماتی روی می اورند،بیشتر جمعیت استان در بخش خدمات فعالند. بدیهی است شکل گیری جامعه ی خدماتی در کشور به دلیل مسائل مختلف موجب افزایش نقدینگی، تورم، سرمایه های کاذب و مدیریت نشده، و افزایش حباب قیمت ها در کلیه ابعاد اقتصادی می شود. و متعاقبا ضعف در بخش صنعت و کشاورزی زمینه های لازم برای کند شدن جریان توسعه و وابستگی داخلی و خارجی را فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، مهاجرت ، بخش های سه گانه اقتصادی ، تهران