مطالعه تطبیقی شاخص های کمی و کیفی مسکن در سکونتگاه های خود رو و برنامه ریزی شده با استفاده از مدل TOPSIS مطالعه موردی:نسیم شهر

شاخص های مسکن مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن محسوب می شود، بنابراین به نظر می رسد یکی از بهترین راه های شناخت شیوه های گوناگون زندگی تاکید بر نوع مسکن و شاخص ها و شرایط ساختاری آن می باشد. هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه تطبیقی شاخص هایمسکن بین سکونتگاههای خودرو و برنامه ریزی شده در نسیم شهر می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع مقایسه تطبیقیبین شاخص های کمی و کیفی مسکن باشد. روش جمع آوری اطلاعات نیز در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است که با استفاده از آمار و اطلاعات سرشماری سال 4931 می باشد. جامعه نمونه تحقیق شامل دو محله از نواحی پنج گانه نسیم شهر می باشد که یکی به عنوان بافت مرکزی و خودرو انتخاب شده و شهرک مهر به عنوان بافت جدید و برنامه ریزی شده انتخاب شده و با یکدیگر از نظر شاخص های کمی و کیفی مقایسه به مقایسه و )TOPSIS( شده است.و سپس هر دو بافت با نقاط شهری کشور از نظر شاخص های مسکن مقایسه شده است. و با استفاده از مدل تاپسیسرتبه بندی گزینه ها پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که وضعیت شاخص های مسکن در بافت برنامه ریزی شده در شرایط نسبتا بهتری در مقایسه با بافت قدیم و مرکزی قرار دارد. همچنین در مقایسه با نقاط شهری کشور بافت جدید و برنامه ریزی شده وضعیت مطلوبتری دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص های کمی و کیفی ، مسکن ، سکونتگاه های خود رو ، سکونتگاههای برنامه ریزی شده ، نسیم شهر ، topsis