بررسی دلالت های پارادایمیک واقع گرایی انتقادی برای فرآیند و مطالعات خط مشی گذاری عمومی

مطالعات متعددی صورت گرفته که در آن، اهتمام پژوهشگران معطوف به تسری و کاربردی سازی رویکردهای مختلف معرفت شناختی و روش شناختی در مطالعات بین رشته ای یا تبیین و کنش کنش گران اجتماعی بوده است؛ مطالعاتی که به پژوهش های دلالت یابی پارادایمیک موسوم هستند. حوزه مطالعاتی سازمان و مدیریت نیز از این قاعده مستثنی نبوده، هرچند در بین زیر - بخش های این حوزه مطالعاتی؛ خط مشی گذاری عمومی توجه کمتر پژوهشگران روش شناختی را به خود اختصاص داده است. یکی از پارادایم های متأخر، پارادایم «واقع گرایی انتقادی» است که به دلیل مبنای معذفت شناختی و روش شناختی خاصی که ارائه می دهد، از پتانسیل خوبی در تبیین و جهت دهی حوزه های مطالعاتی علوم اجتماعی برخوردار است. متأسفانه این پارادایم در مقایسه با پارادایم های مشابه همچون اثبات گرایی، تفسیری و برساختی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه در تلاش است با اتکا بر مبنای نظری این رویکرد معرفت شناختی - روش شناختی، دلالت های مهمی را واکاوی نماید که چشم اندازهای توسعه ای مناسبی را برای فرآیند خط مشی گذاری عمومی از یک سو و برای حوزه مطالعاتی آن از سویی دیگر فراهم می آورد. این دلالت ها می تواند کنشگران عرصه ای خط مشی گذاری عمومی را یاری رساند تا ضمن بازنگری در رویکردهای مختلف و مرسوم فرآیند خط مشی گذاری، از افق های جدیدی بهره مند گردند. علاوه بر آن، دلالت های روش شناختی این پارادایم زمینه توسعه حوزه مطالعاتی خط مشی گذاری عمومی را - که به اذعان برخی از محققین دارای همگونی و تقارن محتوایی کمتری است - فراهم می نماید. روش تحقیق این مطالعه، دلالت پژوهی بوده و دلالت های آن پیرامون اجزاء فرآیند خط مشی گذاری و توسعه حوزه مطالعاتی خط مشی گذاری عمومی استخراج و صحه گذاری شده است.

کلیدواژه ها:

خط مشی گذاری عمومی ، رویکردهای معرفت شناختی ، واقع گرایی انتقادی