مولفه های توسعه پایدار برمعماری پایدار و مصادیق محیطی در جهان معاصر

رشد فزاینده جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه آمیزی بر زیستگاههای طبیعی کره زمین داشته است. مصرف بی رویه انرژی، تخریب جنگلها و انقراض گونه های گیاهی و جانوری از پیامدهای آن میباشد. بسیاری بر این باورند که رشد بی رویه جمعیت که خود معلول تحول در سیستمهای توسعه صنعتی و بالطبع رشد بهداشتی و درمانی در جوامع صنعتی است؛ منجر به شهرنشینی و در نتیجه مصرف بیش ازحد و غیر مسئولانه انرژی های فسیلی شده و به گرم شدن تدریجی کره زمین انجامیده است؛ شهرها را مورد تهدید جدی قرار داده است. مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از مدلهای کلیشهای و غیر استاندارد ساختمانهاست که به دلیل ناهمگونی با شرایط اقلیمی خود، جهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیط زیست می شود. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار ومفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود. در معماری معاصر، تغییراتی که با توجه به معیارهایزیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند، هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و سازهای آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها پایداری فیزیکی ساختمان،بلکه با پایداری و حفظ این سیاره و منابع انرژی آن. بدین ترتیب اینگونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس، بیش از هدر دادن یا نادیدهگرفتنشان، با کارایی بیشتری به کار گرفته شوند. به طور خلاصه منظور از بوم شناسی ساختمان این است که بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و اقلیمی، و تبدیل آنها به صورت کیفیت فضایی آسایش و فرم، تمرکز گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، بوم گرایی ، محیط