بررسی آزمایشگاهی آبشستگی در پاییندست جتهای ریزشی

نیاز روز افزون انسان به آب از یک طرف و عدم توزیع مکانی و زمانی آن از طرف دیگر، ضرورت ذخیره سازی آن را در دوره های پر آب و انتقال آن به مناطق کم آب را بیش از پیش محرز میسازد. در این راستا سازههای مختلف آبی وظیفهاصلی ذخیره سازی و انتقال آب را عهده دار می باشند. پدیده فرسایش یکی از مسائل اساسی در سازههای آبی میباشد که در بسیاری از موقعیتها امکان رخداد آن وجود دارد. آبشستگی در پایین دست سازههای هیدرولیکی به دلیل اهمیت و تاثیر بسیاری که میتواند بر طراحی این سازهها داشته باشد در سالهای اخیر همواره یکی از موضوعات مورد توجهمحققان بوده است. از طرفی دیگر برای تخمین عمق قرار گیری پی سدها، موقعیت سازههای جانبی و محل قرار گیری نیروگاه نیاز است که میزان عمق آبشستگی توسط روابطی تخمین زده شود. تاکنون محققان بسیاری در این زمینهفعالیت کردهاند و کارهای بسیاری در این زمینه صورت گرفته است و روابط بسیاری نیز ارائه شده است، اما، همچنان به دلیل ماهیت پیچیده این پدیده نیاز به مطالعات ویژه برای هر مورد خاص احساس میشود. در این پژوهش الگوی 3 متر و عرضی برابر با / آبشستگی پاییندست سرریزهای ریزشی با استفاده از یک مدل بزرگ مقیاس به ارتفاعی برابر با 501 متر و در پاییندست سرریز ریزشی کانال پایابی با بستر فرسایشپذیر به طول 7 متر و عرض 6 متر مورد بررسی قرار گرفت و در پایان با استفاده از نتایج آزمایشگاهی بدست آمده و با استفاده از دادههای موجود از محققین قبلی روابطی برای ارزیابی میزان آبشستگی در پاییندست این سرریزها ارائه شد.،

کلیدواژه ها:

سدهای بلند ، سرریز ریزشی ، آبشستگی ، مدل فیزیکی