رویکردی میان رشته ای به سبک زندگی با نگاهی به جامعه ایران

مفهوم سبک زندگی به رغم اهمیت کارکردگرایانه و وجه انضمامی آن، یکی از مهمترین چهارچوب های تبیینی در مباحث جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی در دهه های اخیر بوده است.این درحالی است که خاستگاه این مفهوم، فرد، تفاوت های فردی، عادتها ،ذائقه ها، رجحانها و به طور کلی تمایزیافتگی افراد و همچنین تفاوت رفتار افراد در فضای کنش با دیگران است که اصولا امری روان شناختی محسوب میشود. در این میان، سبک زندگی مفهومی وابسته به زمینه تلقی میشود و با طیفی از متغیرهای فردی، فرهنگی، دینی و اجتماعی گره خورده است که در توصیف و تحلیل نیازمند رویکردی میان رشته ای میباشد. به عبارت دیگر تفاوتها و تمایزهای فردی و روان شناختی به ویژه در موضوعی مانند، سبک زندگی بر خلاف نظریه های کلاسیک روان شناختی،امری صرفاً فردگرایانه و شخصیتی محسوب نمیشود، بلکه به شدت با ساختار و متن اجتماعی و بافت و سرمایه فرهنگی در تعامل هستند. در این مقاله، ضمن توجه به این عوامل و عناصر،ابعادی از تأثیر رسانه های جمعی و الکترونیکی و نیز مدرسه و دانشگاه به عنوان شواهدی از تأثیر زمینه و متن برسبک زندگی طرف توجه قرار میگیرد. در پایان با اتخاذ رویکردی میا ن رشته ای به توصیف و تحلیل مواردی از کاربرد سبک زندگی در جامعه ایران پرداخته میشود و تلاش میشود با افزوده هایی از آرای دانشمندان اسلامی، دیدگاه هایی برای عرصه سیاست گذاری ارائه شود

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، سبک زندگی در منظر روان شناسی ، وجوه اجتماعی سبک زندگی ، مدرسه - دانشگاه و سبک زندگی ، سبک زندگی ایرانیان