بررسی حذف کادمیوم از محیط آبی در فرایند گیاه پالایی توسط سنبل آبی (Eichhornia crassipes)

افزایش هزینه فن آوریهای موثر و سازگار با محیط زیست برای اصلاح خاک و فاضلاب آلوده با مواد سمی یک موضوع جالب جهانی است تجمع فلزات سنگین در آب و خاک، یک مشکل زیست محیطی بسیار مهم می باشد.کادمیوم به دلیل سمیت و قابلیت تجمع بیولو ژیکی توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا به عنوان یکی از آلاینده های درجه اول طبقه بندی شده وکادمیوم را به عنوان یک ماده احتمالی سرطانزای انسان (گروهB1) بر اساس مثبت بودن آزمایش سرطانزایی طبقه بندی کرده است ارائه یک روش مطمئن که ضمن رفع آلودگی کم هزینه، سریع و آثار جنبی نامطلوب برای سلامت محیط نداشته باشد بسیار ضروری است، روشهای مختلفی جهت حذف فلزات سنگین مورد مطالعه قرار گرفته و بکار رفته است، اما به دلیل هزینه زیاد و کارایی محدود، در سال های اخیر روش های تصفیه طبیعی مناسب و ارزان قیمت مثل گیاه پالایی مورد بررسی قرار گرفته است. گیاه پالایی فن آوری نسبتاً جدیدی است که علاوه بر محبوبیت عمومی، سازگار با محیط زیست، پایدار و کم هزینه است هدف از این مطالعه تعیین توان و ظرفیت پالایندگی سنبل آبی جهت حذف کادمیوم از محیط آبی می باشد عواملی مانند غلظت اولیه کادمیوم ، زمان تماس، جرم جاذب، pH و میزان تبعیت فرآیند جذب کادمیوم بوسیله سنبل آبی از ایزوترم های فروندلیچ ولانگمویر مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین راندمان حذف کادمیوم بیشتر از% 99 درشرایط اپتیمم (زمان ماند 30 ساعت، دوزجاذب سه بوته (12 ساقه ) و (6/6pH=.) اتفاق افتاد، با افزایش غلظت اولیه از 28/0 به 28/8 میلی گرم در لیتر کادمیوم راندمان حذف تغییری نمی کند و با افزایش جرم جاذب راندمان حذف افزایش یافت و زمان ماندکمتری جهت تعادل بدست می آید، فرآیند جذب کادمیوم از ایزوترم فروندلیچ (98/0 =R2) تبعیت می نماید. در نهایت می توان نتیجه گرفت که سنبل آبی یک گیاه امیدوارکننده با عملکردهای عظیم می تواند به عنوان یک پالایشگر جهت حذف فلزات سنگین در پساب فاضلابها بخصوص فاضلاب صنایع مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

کادمیوم ، گیاه پالایی ، سنبل آبی ، جاذب