بررسی رابطه بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان مطالعه موردی شهرداری منطقه 1 تهران

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان مطالعه موردی شهرداری منطقه 1 تهران است این تحقیق بر اساس طرح تحقیق از نوع توصیفی می باشد. براساس هدف، از نوع کاربردی می باشد. همچنین از نوع همبستگی است چون به بررسی رابطه بین دو متغیر می پردازد. جامعه آماری این تحقیق 319 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 1 تهران است. که از میان با توجه به جدول مورگان 5 درصد 184 نفر انتخاب گردیدند که در نهایت 176 پرسشنامه برگشت داده شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده است. در این تحقیق از دو پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه توانمند سازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا 15 سوالی و استاندارد است. پرسشنامه کیفیت زندگی کارکنان 32 سوالی و استاندارد است. در پژوهش حاضر از هر دو نوع آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. بدین صورت که پس از استخراج داده های پرسشنامه، ابتدا جهت بررسی های جمعیت شناختی از روش های توصیفی در مورد متغیرهای مورد مطالعه استفاده و سپس برای پاسخگویی به سؤالات پژوهش از آمار استنباطی بهره گرفته شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنف جهت بررسی نرمال بودن استفاده شد و در گام بعد از آزمون همبستگی پیرسون استفاده نمودیم. جهت انجام محاسبات نیز ، نرم افزار Spss را مورد استفاده قرار دادیم. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که کلیه فرضیات فرعی تحقیق تایید شده و همچنین بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان مطالعه موردی شهرداری منطقه 1 تهران رابطه معناداری وجود دارد

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، کیفیت زندگی کارکنان ، شهرداری منطقه ۱ تهران