افزایش عمر شبکه های حسگر بیسیم با ارائه روشی جدید در انتخاب سرخوشه

حسگرهای بیسیم ازجمله مناسب ترین راهکارهای جمع آوری داده در دنیا محسوب میشوند. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله حسگرها باید به یک ایستگاه پایه منتقل شوند. در ارسال مستقیم، هر حسگر مستقیماً اطلاعات را به مرکز میفرستد. به دلیل فاصله زیاد حسگرها از مرکز، انرژی زیادی مصرف میکنند. در مقابل طراحی هایی که فواصل ارتباطی را کوتاه تر میکنند، میتوانند دوره حیات شبکه را طولانی تر کنند. در این شبکه ها، گره های حسگر اغلب به علت اندازه کوچک با محدودیت هایی مواجه هستند مانند قدرت پردازش و منبع انرژی محدود. این محدودیت ها باعث شده است که محققان در طراحی این شبکه ها مطالعات گسترده ای انجام دهند. هرچه گره ها در فاصله بیشتری نسبت به گره سرخوشه قرار گرفته باشند زمان و توان مصرفی بیشتری مصرف میکنند تا انتقال اطلاعات به سرخوشه انجام دهند. بنابراین خوشه بندی بهتر گره های حسگر در شبکه های حسگر بیسیم در جهت کاهش توان مصرفی گره های حسگر از طریق اتصال بهتر گره های حسگر به گره های سرخوشه با استفاده از الگوریتم بهینه سازی جغرافیای زیستی انجام شده است و نتایج با الگوریتم های تکاملی دیگر نظیر الگوریتم زنبورعسل مصنوعی و الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه سازی جغرافیای زیستی ، خوشه بندی بهینه ، شبکه حسگر بیسیم