طراحی مسکن سازگار برای زندگی افراد کوتاهقامت

نژاد انسان از افرادی با همه رنگ، شکل و اندازه تشکیلشده است. این تنوع، هرچند زیبا، ولی یک چالش اساسی برای طراحان ارگونومیک است که به دنبال مطابقت باقابلیتها و محدودیتهای کاربران نسبت به محیط خود، هستند. فضای فیزیکی و توانایی بیومکانیکی دو پارامتر اصلی در طراحی توسط ویژگیهای اندازه بدن بر قابلیتهای استفاده راحتی و بهرهوری طراحی تأثیر دارند. هدف این پژوهش تعریف افراد کوتاهقامت و تعیین راهکارهای طراحی مسکن سازگار برای افراد کوتاهقامت و در اینجا یک سؤال پیش میآید تعیین راهکارهای طراحی مسکن سازگار برای افراد کوتاهقامت امکانپذیر هست؟ مبانی فلسفه تحقیق از جنبه هستی شناختی اثباتگرایی هست در این دیدگاه نسبت میان پژوهشگر و موضوع پژوهش از جنبه هستی شناختی نسبتاً مستقیم نیست؛ یعنی وجود قابل پژوهش و پژوهشگر به هم ربطی ندارد. ازلحاظ حیث وجود پژوهشگر و موضوع موردپژوهش مستقل از یکدیگرند. نتیجه پژوهش تأثیر و ارتباطی به پژوهشگر ندارد و روش تحقیق بهصورت کمی است. در نوشته تلاش شده است تا بتوان نیازهای کوتاهقامتان را در حیطه معماری راهحلی پیدا کرد تا این افراد بتوانند راحت کارهای روزمره خود را انجام دهند؛ که در ادامه راهکارهای مختلفی گفته میشود. در پایان به یک روش طراحی سازگار برای افراد کوتاهقامت میرسیم . بررسی کلیه مباحث طراحی مسکن سازگار برای کوتاهقامتان با توجه به مطالعات بهدستآمده تهیهشده است و پیشروی سیر کلی این پژوهش در جهت تأیید محتوایی فرضیه است . چراکه در حالت کلی آنچه مهم است، لزوم ایجاد محیطی سازگار در طراحی فضای زندگی کوتاهقامتان و به حداقل رساندن دامنه تغییرات محیط میباشد که اینباعث افزایش روحیه و ارتقا تعاملات اجتماعی آن میشود.

کلیدواژه ها:

کوتاهقامتان ، مناسبسازی مسکن ، مسکن سازگار