بررسی اندیشه بوم گرایی در تحقق توسعه پایدار با تاکید بر استفاده از انرژی های پاک و تجدیدپذیر

بوم شامل ویژگی هایی از سنت است که تمایز را تولید و پردازش می کنند و کاربرد موثر منابع را با توجه فکری متمایزبا طراحی پاسخگو به اقلیم نشان می دهد؛ معمولا تمامی اجزا مورد نیاز از پدیده را دارا بوده و به ندرت به اجزای خارج ازبوم نیازمند خواهد بود . توسعه پایدار با استفاده صحیح و بهینه از تمامی این منابع و انجام برنامه ریزی و داشتن بینشیبلندمدت، با تأکید بر برنامه های اجرایی واقع بینانه تحقق می یابد. اگر انرژی به نحوی تولید و مصرف شود که توسعهانسانی را در بلندمدت در تمامی ابعاد اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی تامین نماید، مفهوم انرژی پایدار تحقق خواهدیافت، لذا تامین انرژی پایدار ضرورت توسعه پایدار است. به همین دلایل در سال های اخیر کشورهای مختلف اعم ازپیشرفته و درحال توسعه توجه فزاینده ای به انرژی تجدیدپذیر (انرژی خورشید، انرژی باد و...) جهت ایجاد تنوع دراستفاده از منابع انرژی و ملاحظات زیست محیطی برای دست یابی به انرژی پایدار معطوف داشته اند؛ لذا سبک طراحی وبرنامه ریزی بوم گرا بر اساس تاثیرات اقلیمی، توجه به عناصر موجود در طبیعت، شهرسازی و معماری بومی، سنتی واقلیم هر ناحیه می تواند در ایجاد محیط زیستی پاک و حداکثر صرفه جویی در انرژی به پایداری کمک شایان کتد. دراین مقاله با روش فراتحلیلی اسناد کتابخانه ای سعی بر آن شد تا با بررسی مفهوم بوم گرایی در شهرسازی به ضرورتو اهمیت این مفهوم برای تحقق توسعه پایدار از طریق طراحی زیست اقلیمی برای به حداکثر رسانیدن استفاده انرژی هایپاک و تجدیدپذیر اشاره کند که در نهایت به ارائه راهکارهایی برای تحقق این امر می پردازد.

کلیدواژه ها:

بوم گرایی ، توسعه پایدار ، انرژی های تجدیدپذیر و پاک ، طراحی زیست اقلیمی