تربیت اسلامی کودکان

تعلیم و تربیت و روانشناسی، بهعنوان برجستهترین گرایشهای رایج در انسانشناسی، هیچیک از دیگری بینیاز نیست. تربیت دینی، بهعنوان یکی از شاخصترین قلمروهای تعلیم و تربیت ارزشها، در اعتبار و روایی خود نهتنها از آموزههای دینی معتبر الهام میگیرد، بلکه وامدار اصول روانشناسی دین و روانشناسی ارزشها است. تربیت دینی اصیل به شخص کمکمیکند با کشف مصداقهای روشن گرایشهای فطری نظیر میل به کمال، سعادت، عدالت، پرستش، جاودانگی و... معبود حقیقی را بشناسد و به پرستش او ملتزم شود. تربیت دینی انسان را بر میانگیزاند تا نسبت به وجود، عظمت، لطف و عنایت آفریدگار هستی واقف گردد و به برقراری ارتباط با او همت گمارد. این امر خطیر به برکت و پشتوانه گرایشهای مزبور میسر میگردد. تربیت دینی به نوبه خود در تقویت، شکلدهی و جهتبخشی بینش، انگیزش، احساسات، گرایشها، غرایز، رفتار و امور فطری سهم بسزایی ایفا میکند. از سوی دیگر، در تربیت دینی، نقش عواملی چون غرایز، انگیزهها، احساسات و گرایشها برحسب موارد قابل مطالعه و بررسی است. بدین ترتیب، در فرایند تربیت دینی، هریک از مجموع عوامل فوق، در مقام ایفای نقش مؤثر خود، امر تربیت را سامان میدهند . تربیت عبادی کودکان اهمیت خاصی در نظام آموزشی و تربیتی اسلام دارد.تحقیقات نشان میدهد بسیاری از افرادی که در بزرگسالی نسبت به عبادات سستی از خود نشان میدهند، بی اعتقاد به دین و تکالیف دینی نیستند، بلکه عواملی چون بیتوجهی و یا عدم تقید والدین نسبت به انجام به موقع تکالیف عبادی، عدم ورزیدگی کودکان در انجام عبادات در کودکی و ناآگاهی آنان از فلسفه و اهمیت عبادات، در این زمینه نقش دارند.

کلیدواژه ها:

تربیت اسلامی ، کودکان ، تربیت ، تربیت عبادی