توسعه پایدار و کاربری اراضی مناطق شهری مطالعه موردی: شهر اهواز

سنجیدن میزان توسعه یافتگی مناطق و نواحی یکی از امور مهم برنامه ریزی در موضوعات مورد نظر برنامه ریزان بوده، با کسب اطلاع از میزان توسعه مسیر برنامه ریزی به خوبی جهت برنامه های بعدی روشن و آشکار می گردد. براین اساس هدف این مقاله شناسایی توسعه یافتگی هریک از مناطق چهارگانه شهرداری اهواز 1،2،3،4 می باشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش روش تحلیل توصیفی بوده و از مدل تاکسونومی عددی برای این منظور استفاده شده ست جامعه آماری مناطق چهارگانه فوق الذکر می باشد. نتایج حاصل بیان می دارد که منطقه 3 توسعه یافته منطقه 2 در حال توسعه، منطقه 4 محروم و منطقه 1 خیلی محروم می باشند که در این بین منطقه سه شهرداری بواسطه سرانه کاربری مسکونی 43-49 متر مربع و سرانه فضای سبز موجود در آن پارک جنگلی 315/1 هکتاری بیشترین سطح توسعه یافتگی قرار می گیرد. جهت ارزیابی سطح توسعه یافتگی 4 نوع کاربری اصلی و خدماتی شهر اهواز ملاک ارزیسابی توسعه یافتگی قرار گرفته است که عبارتنداز کاربری مسکونی کاربری تجاری کاربری فضای سب زو کاربری آموزشی لازم به ذکرو است جت این امر معیار جمعیت و میزان سرانه در اکثر موارد استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کاربری ، سرانه ا ، مناطق شهری ، اهواز