تأملی در ابعاد بازآفرینی شهری

باز آفرینی شهری یکی از شناخته شده ترین رویکردهای مداخله در محدوده های رو به زوال شهری است که با اتکا بر منظومه ای از راهبردهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی در جهت توقف روند زوال و تجدید حیات محدوده های مذکور نقش ایفا می کند. دستیابی به شناختی دقیق از مفهوم و توسعه ابعاد و مؤلفه های بنیادی این رویکرد که به عنوان یکی از رایج ترین شیوه های برخورد در کشورهای توسعه یافته به شمار می رود، می تواند زمینه ای در جهت ارتقاء سطح برخورد با بافت های شهری رو به زوال در کشور را فراهم سازد. در همین راستا توسعه ابعاد و مؤلفه های باز آفرینی شهری در چهار محور یاد شده، و تشخیص ساز و کارهای آن ها مورد پرسش مقاله پیش رو قرار گرفته است تا با اتکا به آن، امکان تدوین چارچوبی مفهومی در نحوه عمل اجزای بنیادین فراهم گردد که البته به عنوان نتیجه این پژوهش نیز حاصل شده است. در این چارچوب با توجه به ماهیت موضوع که پژوهشی بنیادی را مطرح می سازد، نوعی از پژوهش کیفی شکل گرفته است که مبتنی بر مطالعه و بررسی های کتابخانه ای و رجوع به اسناد و مدارک مرتبط، ونیز بهره مندی از راهبرد استدلال منطقی پیش می رود.

کلیدواژه ها:

باز آفرینی ، شهر ، ابعاد ، چارچوب مفهومی