رویکرد سیستمی در جغرافیا و تحلیل فضایی شهرها

سیستم عبارت است از شبکه ای به هم پیوسته و مرتبط با یکدیگر از رویه ها که رسیدن به هدف یا فعالیت معین رادنبال می کنند. رویکرد سیستمی به عنوان رویکرد نوین ابتدا در زیست شناسی توسط برتالنفی احیا گردید برخورد سیستمی یکی از گرایشهای روش شناسی در علوم جدید است که در اوایل سده بیستم برای یافتن راه گریزی از بحران، در شناخت علمی به وجود آمد تفکر سیستمی فرایند شناخت مبتنی بر تحلیل تجزیه و ترکیب در جهت دستیابی به درک کامل و جامع یک موضوع در محیط پیرامون خویش است. این نوع تفکر درصدد فهم کل سیستم و اجزای آن روابط بین اجزاء و کل و روابط بین کل با محیط آن فراسیستم است گرایش عمده در تفکر سیستمی، حرکت به سوی وحدت و یکپارچگی است رویکرد سیستمی با توجه به نقش مسلط برنامه ریزی جامع تفصیلی که بر اصول برنامه ریزی آمرانه کالبدی و قطعی استوار بود تغییری بنیادی در مبانی طرح های شهری بوجود آورد و چشم اندازی تازه در برابر اینده شهرسازی گشود از دیدگاه نگرش سیستمی برنامه ریزی برای یک شهر نمی تواند به طور مجرد و جدا زواربط ان با نواحی و شهرهای هم جوار انجام پذیرد بنابراین برنامه ریزی شهری مستلزم ایجاد یک نظام یکپارچه ازسطوح مختلف فضایی است که تحول پیوستگی و هماهنگی متقابل میان سیستم های فرادست و فرودست را نشان می دهد و راه های ایجاد تعاذدل و توازن میان آنها را معلوم می کندملاقه حاضر با استفاده از روش تحلیل توصیفی پس از مرور ادبیات رویکرد سیستمی که عمدتا مبتنی بر جستجوی خاستگاه و چرایی پدید آمدن این رویکرد هست ، بله بسط و تبیین اصول و ویژگی های این رویکرد در جغرافیا و برنامه ریزی شهری و ارائه ویژگی هایی از آن ویژگی هایی از ان که می تواند در شهر و حل مشکلات آن موثر افتد را مورد پژوهش قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

رویکرد سیستمی ، داده و ستانده ، سلسله مراتب ، کلیت ، پس خوراندگی