فقر و تنوع فرهنگی در حقوق بشر

از آنجا که بشر یک موجود چند بعدی است و برای زندگی باید به رفع نیازهای گوناگونی بپردازد، توان او در یک جامعه تا اندازه ای است که این نیازها برآورده شوند، از این رو فقر به مفهوم جامعی بدل می شود که کل طیف زندگی بشر را در برمی گیرد. انسانی ممکن است احساس کند فقیر است که ثروت کافی در اختیار ندارد و درآمد کافی جهت اداره زندگی خود نمی تواند کسب کند، ممکن است فقیر باشد چون به لحاظ فرهنگی بی صلاحیت است. یا ممکن است فقیر باشد چون از لحاظ روانی ضعیف است یا اینکه فقیر باشد زیرا قربانی ترکیبی از محرومیت هاست. فرهنگ های متفاوت در میان ملل و اقوام، حاصل کار و تلاش کوتاه مدت مردمان آن جوامع نیست، بلکه گذشت روزگار، بستر سازنده اصلی فرهنگ هاست. به عبارتی دیگر، هر ملتی، برحسب عادات و سنن و اتفاقات تاریخی، و به هنگام گذر از تونل زمان در درازای زندگانی اش، دارای فرهنگ ویژه ای می شود که گاه در بعضی نقاط و نکات با دیگران همخوان و همانند و در غالب موارد نیز متفاوت است. متاسفانه چون بخش بزرگ این فرهنگ را عوام می سازند و دانشمندان و فرزانگان و فرهیختگان جوامع درآن سهمی اندک دارند، خرافات و موهومات و خیال پردازی، جای دانش و معلومات را پر می کند و آلودگی هایی به وجود می آید که در طی قرون به باوری محکم تبدیل می شود و پای رفتن جامعه به سوی پیشرفت را از حرکت باز می دارد. فقر یک پدیده اجتماعی است که ناشی از هماهنگی توزیع و تراکم جمعیت در مناطق جهان و عدم بهره گیری انسان ها از زمین و امکانات فعلی جهان می باشد. رشد فزاینده فاصله بین کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه موجب می شود که به شناخت دقیق عوامل موثر در ایجاد این فاصله بپردازیم.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، تنوع فرهنگی ، فقر فرهنگی ، فقر ، سرمایه فرهنگی