بررسی رابطه تامین اجتماعی با توسعه اقتصادی- اجتماعی در ایران

یکی از بنیادی ترین کارکردهای نظام های تامین اجتماعی، کارکرد باز توزیعی این نظام ها می باشد. این کارکرد بسته به سازماندهی مالی صندوق و حرکت از موقعیت FUND به PAYG و یا بالعکس، دارای خاصیت باز توزیع بین قشری و یا بین نسلی می شود. که در تحقیق حاضر به بررسی رابطه تامین اجتماعی با توسعه اقتصادی درایران با توجه به دادههای سالانه از سال 1360-1392 پرداختیم. برای بررسی رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرها از روش هم انباشتگی جوهانسون-جوسیلوس استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون دیکی-فولر تعمیم یافته نشان داد با دیفرانسیل گیری روی متغیرها همه آنها با تفاضل مرتبه اول مانا شدند. در مرحله بعد نتایج آزمون هم انباشتگی نشان داد که تولید ناخالص داخلی با شاخص تامین اجتماعی، رشد سرمایه گذاری و رشد نیروی کار ارتباط مثبت ومعنی داری دارند و وجود یک رابطه بلند مدت بین متغیرها را تایید می کند. همچنین نتایج حاصل از آزمون علیت گرانجر نشان داد پس از چهار سال تاخیر جریان علیت یک طرفه از تولید ناخالص داخلی به تامین اجتماعی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی خود توضیح برداری ، شاخص تامین اجتماعی ، تولید ناخالص داخلی