پیش درآمدی بر معرفی اتحاد استراتژیک در صنعت ساخت و ساز

با توجه به افزایش پیچیدگی و گستردگی پروژه های صنعت ساخت و ساز و عدم امکان ادامه حضور بسیاری از سازمانهای فعال در این صنعت، به تنهایی و با ظرفیت موجود، یکی از راه حلهای پیش رو، ایجاد روابط تعاملی با سایر سازمانها جهت افزایش ظرفیتها و کسب مزیت رقابتی در بازار کار است. یکی از مهمترین و پرکاربردترین اشکال این روابط تعاملی، اتحاد استراتژیک است که تاکنون هیچ معرفی جامع و کاملی از این رابطه و انواع آن در مجموعه مقالات مشاهده نشده است و از آنجایی که شناخت درست و دقیق این نوع روابط تعاملی، بر تصمیم گیری منطقی مدیران بر نوع شکل دهی روابط خود با سایر سازمانها، تاثیر زیادی دارد، این مقاله با مراجعه به تحقیقات منطقی انجام شده در این زمینه و مطالعه ادبیات موضوع، بعد از تعریف اتحاد استراتژیک، از طریق بیان خصوصیات، تفاوت ها و شباهت های اتحاد استراتژیک و سایر سطوح شراکت در صنعت ساخت و ساز، به بررسی انواع این اتحاد می پردازد و در نهایت به این نتیجه می رسد که اتحاد استراتژیک نوعی از روابط تعاملی است که بر خلاف سایر سطوح مشارکت، به اهداف کوتاه مدت و روابط غیر رسمی تکیه ندارد و مهمترین عناصر سازنده آن در بستر صنعت ساخت و ساز، قرارداد رسمی، تقسیم واقعی سود و زیان، اعتماد، تعهد بلند مدت و همکاری است.

کلیدواژه ها:

اتحاد استراتژیک ، تعامل ، صنعت ساخت و ساز