بررسی مدیریت آموزشی در مکتب فلسفی رئالیسم

امروزه، عصر مدیریت و رهبری است و موفقیت نهادها و سازمان ها تا حد زیادی به کارآیی و اثربخشی مدیریت بستگی دارد. ساخت نظام آموزشی هر کشوری دربرگیرنده ی مجموعه ای از نیازهای سازمان های رسمی آن کشور بوده و عملکرد نظام آموزش و پرورش که مدیران آموزشی اداره آن را بر عهده دارند، نه تنها از نظر پیشرفت اقتصادی و اجتماعی مهم است، بلکه از نظر تأثیری که بر تحرک شغلی و انتظارات دارد، از اهمیت تعیین کنندهای برخوردار است. همچنین آموزش و پرورش، بهترین وسیله، برای ایجاد تغییر ارزش ها و رفتارها به شمار می رود. از اینرو، از آغاز قرن اخیر، هیچ کشوری بدون توسعه در مؤسسات آموزشی و مدیران آموزشی تحصیل کرده و مجرب، مراحل توسعه و پیشرفت را طی نکرده است. رئالیسم فلسفه ای است که مبنای بخش عمده ای از آموزش و پرورش معاصر را تشکیل می دهد . که هدف آن هموار ساختن راه کشف دانش و انتقال و کاربرد آن است که چنین دانشی برای فعلیت بخشیدن به استعدادهای عقلانی بالقوه انسان ضروری است . لکن به نظر می رسد مدیریت آموزشی نیز خود متاثر از دیدگاه های فلسفی مکاتب در خصوص هستی شناسی، شناخت شناسی و ارزش شناسی می باشد. که اگر مدیر آموزشی با ذهن فلسفی خود، موارد مواجه شده محیط آموزشی را در قالب موضوعات ذکر شده مکاتب، با تعمق و خلاقیت واکاوی نماید، چه بسا بتواند ضمن حل و راهگشایی موارد آموزشی مورد نیازش، به افزایش اندوخته های فلسفه مدیریت آموزشی به سهم خود کمک نموده باشد. این مقاله کتابخانه ایی است که که با بررسی کتابها ، به چگونگی ویژگی های مدیران آموزشی و معلمان از دیدگاه تربیتی رئالیسم می پردازیم.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، مبانی تربیتی مکتب رئالیسم ، ویزگی مدیران ، معلمان ، برنامه درسی