تاثیر باززنده سازی بناهای تاریخی در اجتماع پذیری شهرها(نمونه موردی سنندج)

یادمان تاریخی در اقصا نقاط جهان به عنوان نماینده فرهنگ، هنر و معماری زمان خود هستند. مساله آثار و ابنیه تاریخی و چگونگی رویارویی و برخورد آنها به عنوان یادمان های تاریخی، از سالها پیش به ویژه یک قرن اخیر اهمیت ویژه و روز افزونی برخورد دار شده است بر همین اساس با توجه به شرایط جامعه و نیازهای روز در بهره برداری از بناهای تاریخی مسئله باززنده سازی آنها مطرح می گردد. با اهمیت ندادن به بناهای تاریخی وعدم احیائ آنها،هویت شهری و اجتماع پذیری شهری کمرنگ تر شده وبازدید کنندگان کمتری را دارند.جذب توریست و گردشگری در هر شهرکمک هنگفتی به اقتصاد شهر می کند. به مثاب بالا رفتن اقتصاد بیکاری شهروندان کاهش می یابد و خیلی از مشکلات شهری رفع می شود. شهرستان سنندج از آنجا که یک شهر تاریخی و فرهنگی است هر ساله پذیرای گردشگران داخلی و خارجی بسیاری می باشد. از طرفی سنندج از نظر سلامت بافت تاریخی بهترین جایگاه را در میان شهرهای استان کردستان را دارد. وجود بناهای مانند خانه آصف، عمارت خسروآباد، عمارت وکیل نمونه های کثیر دیگر که دارای ارزش های والای تاریخی و فرهنگی می باشد. هدف اصلی ما از این پژوهش تاکید بر احیائ بناهای تاریخی شهر سنندج و بالا بردن اقتصاد شهر و کاهش بیکاری در شهر میباشد. ما در این مقاله بر اساس تحقیق کتابخانه ای و میدانی به بررسی چند نمونه از بناهای تاریخی سنندج می پردازیم و در آخر راهکاری برای بالابردن اقتصاد شهر از طریق جذب گردشگر ارایه می دهیم.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، باززنده سازی ، اجتماع پذیری ، گردشگری