نقش زیرساختها در توسعه گردشگری شهر تبریز با تاکید بر مراکز اقامتی

صنعت گردشگری نظام منسجمی است که عناصر آن لازم و ملزوم یکدیگرند. بدین مفهوم که اگر چهاسکان در اقامتگاه ها هدف اصلی یک گردشگر نیست ، اما بدیهی است با فقدان امکانات اقامتی رغبتیبرای دیدار از یک جاذبه ایجاد نمی شود . لذا تقاضا برای استفاده از امکانات اقامتی یک تقاضای مشتق شدهاست. در این مقاله سعی گردیده تا نقش زیرساخت های گردشگری به عنوان عاملی موثر در توسعه یگردشگری بیان گردد و همچنین وضعیت زیرساخت های اقامتی شهر تبریز که در توسعه گردشگری در اینشهر موثر هستند مورد بررسی قرار گیرد و نقاط ضعف و قوت این اماکن اقامتی بیان شود. هدف کلینویسندگان این مقاله بررسی مکان های اقامتی در شهر تبریز و نقش آن ها در جذب یا دفع گردشگرانداخلی و خارجی است . به گونه ای که این مراکز از نظر سطح امکانات و هزینه هایی که از طرف گردشگرباید پرداخت شود مورد ارزیابی قرار گرفته و نقاط ضعف آن ها بیان می گردد. روش مورد استفاده در اینپژوهش توصیفی- تحلیلی با تاکید بر روش کتابخانه ای است. به طور کلی می توان گفت که نتایج این تحقیق نشان می دهد که وضعیت هتلداری شهر تبریز در 5 حالت خلاصه می شود : 1- موقعیت قرار گرفتن مراکز اقامتی شهر تبریز 2- کیفیت هتل ها و مهمانپذیرها نسبت به سطح قیمت آن ها 3- الگوهای عرضه خدمات در مراکز اقامتی تبریز 4- در دسترس نبودن خدمات لوکس هتلداری برای عموم 5- وجود انواع مختلف و غیر صنعتی اقامتگاه ها .

کلیدواژه ها:

گردشگری ، زیرساخت ، مراکز اقامتی ، شهر تبریز