مطالعه اثرات شکارگری و پراکندگی موش جبریل هندی (Tatera indica)به عنوان یک جمعیت جدید در باغات کشاورزی منطقه سیستان

در آزمایش مورد نظر، سه سطح شکارگری مورد استفاده قرار گرفت که عبارتنداز: 1 - سطح طبیعی (شاهد) 2 - شکار به وسیله تور و جذب پرندگان 3 - شکار به وسیله جعبه که از میخ و چوب ساخته شده بود، از آنجاییکه پراکندگی موش جبریل هندی نقابی در تیمار تحت تاثیر شکار گری قرار گرفته باشد. کنترل شکارگری ممکن است جلوگیری از درمان بدون تکرار با جمعیت موش جبریل هندی نزدیک باشد. رشد جمعیت موش جبریل هندی در طول سال ممکن است سریعتر از موقع معین که شکارگرها غایب می باشد اندازه و جمعیت آن ها بسیار بالا باشد. اما در غیر اینصورت ممکن است الگوهای جمعیت دینامیک مشابه باشند و جمعیت شکارچیان جذابیتی بیشتری را نشان دهد در صورتی که مکانیزم موش جبریل هندی در سطح بسیار بالایی قرار گرفته باشد. کاهش پراکندگی موش جبریل هندی ممکن است به حذف شکارگر و رشد جمعیت و اندازه آن مرتبط باشد. شکار گرهای محلی نقش بسیار مهمی در بهمزدن محصول(در زمین کشاورزی) بازی می کند، اما در غیر این صورت اثرات بسیار کمی در اندازه جمعیت دینامیک با موش جبریل هندی دارد.

کلیدواژه ها:

پویایی جمعیت ، موش جبریل هندی ، شکارچیان ، سیستان ، ایران