طراحی پل فرهنگ دزفول با تکیه بر ارتباط بین معماری قدیم و معاصر

این پژوهش سعی دارد با شناختی نو از معماری قدیمی پل های ایرانی و بطور اخص، پل های دزفول و بکارگیری این اصول در طراحی پل فرهنگ ، با رویکرد تعامل معماری قدیم و جدید به مبانی نظری و طراحی نو دست یابد. این پژوهش به روش کیفی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی(مصاحبه، مشاهده و کروکی) و از مطالعه چندین نمونه پل های مشهور ایران و دنیای امروزی و پایان نامه های مرتبط صورت گرفته است.در پایان پل فرهنگ با رویکرد تلفیق معماری قدیم و معاصر دزفول طراحی شده است. آنچه پل فرهنگ را به مجالی برای توقف و تجمع تبدیل می کند (چنانچه ایده طراح آن هم بر این امر استوار بوده است که آن را مانند پل خواجو در اصفهان تنها محل عبور نبینند بلکه چشم اندازهای جامع از دزفول و مکان یابی پل فرهنگ حایز اهمیت بوده) مکان یابی آن است. این پل با قرارگیری در محلی استراتژیک توانسته است استعدادی طبیعی از ساختار زمین شهر دزفول را نمایان کند. این استعداد که همان فرصت دادن چشم اندازهای جامع از شهر است، در این پل به صورت بالفعل بروز می یابد. پل فرهنگ به عنوان یک فضای جمعی بیش از آن که به جوانب فیزیکی و کالبدی متکی باشد، فضایی ادراکی و نمادین است؛ ادراکی حاصل از تماشای شهروندان و به ذهن سپردن منظره شهرشان می باشد. موقعیت ویژه این پل در سطح رودخانه دز، پتانسیلی بالقوه از این اراضی را به یک ویژگی بالفعل تبدیل کرده است.

کلیدواژه ها:

پل ، پل فرهنگ ، معماری معاصر ، معماری سنتی ، هویت ، تعامل