ارزیابی نقش حیاط مرکزی در پیشبرد اصول معماری پایدار در بناهای سنتی اقلیم گرم و خشک

رقابت جهانی و بحران انرژی، پایان پذیری سوخت های فسیلی و نقش آن در اقتصاد جهان از یک سو و نگرانی های ناشی آلودگی محیط زیست با استفاده از این سوخت ها سبب شده است تا امروزه به کارگیری انرژی های پاک و تجدید ناپذیر از جمله انرژی خورشیدی به عنوان یک اولویت به ویژه در حوزه معماری و ساختمان مورد توجه قرار گیرد. دیدگاه معماری پایدار همسو با این نیاز رشد یافت. معماری سنتی ایران با استفاده مناسب از انرژی های پاک، نورآوری ها و راهکارهایی در زمان خود ارائه داد تا در فضاهای ساخته شده، با استفاده از شرایط طبیعی شرایط آسایش انسان را فراهم آورد و بهترین نمونه از معماری پایدار را ایجاد کند. از جمله این فضاها حیاط های مرکزی است که به خصوص در معماری اقلیم گرم و خشک نقش مهمی را در تعدیل شرایط آب و هوایی نامناسب ایفا می کند. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی نقش حیاط مرکزی در اقلیم گرم و خشک در پیشبرد اهداف معماری پایدار پرداخته شود و روش های تحقق اصول پایداری در این حیاط ها را مورد ارزیابی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سنتی ، حیاط مرکزی ، اقلیم ، اقلیم گرم و خشک