جایگاه فضای سبز در فضاهای درمانی

آدمی همواره در دامان طبیعت سرشار از احساس آرامش ولذت زاید الوصفی می باشد. طبیعت همواره بکر ،آرام ودر عین حال پویاست وانسان درگیر در زندگی ماشینی را به سوی خود می کشاند وحضور انسان در طبیعت سبکی خیال و فراموشی معضلات این زندگی را برایش به ارمغان می آورد.گاه که انسان در بستر بیماری وکسالت می افتد وراه شفاخانه و بیمارستان را در پیش می گیرد ، به سبب شرایط نا مساعد جسمانی دچار مشکلات روحی و روانی نیز می گردد که همواره همراه با ترس ونا امیدی ناشی از بیماری و همچنین حضور در محیطی نا آشنا ،خشک و بی روح بیمارستان می باشد که شرایط را برای او وهمراهانش دشوارتر می کند حال آنکه وجود گیاهان طبیعی در محیط ،باعث زیبایی دو چندان آن می شود و حضور فضای سبز در معماری بنای درمانی ،تاثیرات مثبت فیزیکی ،روانی ،اجتماعی و اقتصادی فراوان دارد. مانند افزایش سیستم ایمنی بدن در اثر کاهش استرس ،کاهش فشار خون وضربان قلب ،بهبود فعالیت مغز،کاهش احساس خستگی ،افزایش اعتماد به نفس و امید به زندگی ، بهبود روابط اجتماعی ، افزایش لذت از محیط کار و کاهش هزینه ها را برای انسان به همراه دارد. در این تحقیق تلاش بر این شده است تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق کیفی ،این تاثیرات مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این مقاله ارائه ی راهکارهایی ساده برای به کار گیری طبیعت در معماری فضاهای در مانی ،با توجه به تاثیرات مثبت فزاینده ای که بر بهبود بیماران دارد می با شد .

کلیدواژه ها:

فضای درمانی ، فضای سبز ، بیماران ، طبیعت ، معماری سبز