بررسی نقش داستان در ادبیات غنایی با تأکید بر داستان عاشقانه ی «یوسف و زلیخا»

ادبیات غنایی تجلیگاه احساسات لطیف و اندیشه های بکر شاعران پارسی گوی و داستانپردازی است که در این گنبد دوار یادگاریخوشتر از صدای سخن عشق نیافته و داستانهای عاشقانه ی خویش را به نظم کشیده، و همراه با چاشنی ذوق و اندیشه و تجارب، مهارتخویش در هنر داستان پردازی به منصه ظهور رسانده اند. داستان یوسف و زلیخا روایتی زیبا است که در قرآن کریم نیز بدان اشاراتیگردیده و از این مضمون نیز شایان توجه می باشد، داستان ابتدا با وضعیتی متعادل آغاز و سپس با رخداد حوادث بر جذابیت آن افزودهمی گردد، که از نوع ساختارگرایی در این نوع ادبی قابل تأمل می باشد. موضوع و هدف مقاله پیشرو بررسی نقش داستان در ادبیات غناییبا تأکید بر داستان «یوسف و زلیخا» می باشد و یافته ها نشان می دهد گرچه طراحی این داستان ساده بوده ولی از پیچیدگی های خاصی برخوردار است و نتایج حاکی از آن است که وجود ساختار منسجم، پایانخوش و تضادها جذابیت این داستان را دوصد چندان نمود.

کلیدواژه ها:

داستان ، ادبیات غنایی ، یوسف و زلیخا ، عشق