نقش سیاست های سرمایه گذاری مستقیم خارجی در رشد اقتصادی کشور ایران

امروزه سرمایه گذاری مستقیم خارجی به یکی از عناصر عمده در پیوند دادن اقتصاد داخلی کشورها به ویژه جوامع در حال توسعه با اقتصاد جهانی تبدیل شده و به عنوان عاملی برای انتقال سرمایه، تکنولوژی، تخصص و مدیریت در تقویت حضور این کشورها در اقتصاد و تجارت جهانی نقش بسزایی یافته است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی (با نماد اختصاری FDI) به عنوان سرمایه گذاری یک شرکت یا شخص حقیقی در کشوری دیگر جهت تجارت یا تولید تعریف شده و سرمایه یکی از موتور های محرکه رشد و توسعه اقتصادی در تمام نظریات و الگوهای رشد اقتصادی محسوب می شود از این رو، جذب سرمایه کافی به منظور تأمین منابع مالی طرح های اقتصادی از جمله مهم ترین دغدغه های تصمیم گیرندگان اقتصادی در هر جامعه است. با گسترش مباحث مرتبط با جهانی شدن و ارتباط متقابل کشورها و عدم تکافوی منابع داخلی برای سرمایه گذاری، کشورها ناگریز به جذب سرمایه های خارجی و رقابت در جذب آن هستند. در این راستا، جمهوری اسلامی ایران نیز برای متنوع ساختن اقتصاد و حضور فعالانه در اقتصاد جهانی اقدامات متعددی را صورت داده و در این زمینه، موضوع سرمایه گذاری خارجی به عنوان یکی از ابزارهای موثر این حضور مورد توجه می باشد. این مطالعه با توجه به مبانی نظری در راستای شناسایی اثر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی، و با استفاده از روش کتابخانه ای تهیه شده است و به بررسی عوامل اقتصادی موثر بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی، و اثرگذاری این عامل بر رشد اقتصادی ایران پرداخته است.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، مبانی نظری ، رشد اقتصادی ، صنعت نفت و گاز ، پیشنهادات