پیاده سازی ماتریس های همجواری در سیستم اطلاعات مکانی به منظور بررسی سازگاری کاربری های شهری ( مطالعه موردی : مجتمع آفتاب شهر ایلام )

در شهرهای امروزی عدالت در توزیع خدمات یکی از دغدغه های اصلی یک مدیر هوشمند می باشد و این عدالت بدون تحلیل فضایی کاربری ها و بررسی کمبودها، امکان پذیر نمی باشد. ارائه گزینه های مختلف برای تامین نیازمندی های یک منطقه بدون ارزیابی کاربری های وضع موجود و یافتن نقاط ناسازگار امکان پذیر نمی باشد. ماتریس های همجواری تکنیکی برای حمایت از تصمیم گیری چند معیاره است که می تواند در زمینه مساله یابی و نیز ارزیابی سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. این مقاله روشی را برای ارزیابی جامع کاربری های اراضی از طریق متد تشکیل ماتریس های همجواری ارائه می کند. اهمیت این روش در بررسی همه جانبه مولفه های مختلف کیفی و کمی تاثیرگذار بر سازگاری کاربری های همجوار مانند بو، صدا، شکل و... می باشد، مهمترین ویژگی این روش ترکیب مولفه های کمی و کیفی در یک مدل و قابلیت انعطاف پذیریبالای آن می باشد. این روش بر روی مجتمع آفتاب شهر ایلام اجرا و نتایج آن نمایش داده شد. نتایج بررسی نشان داد که فضاهای مشخص شده که در طیفی از کاربری های کاملا ناسازگار تا کاملا سازگار توزیع می شوند فرصت هایی را در اختیار مدیران و برنامه ریزان و نیز طراحان شهری قرار می دهد که با انتخاب مکان های بهینه جهت کاربری های خدماتی مورد نیاز، نه تنها هزینه اجرای طرحای توسعه فیزیکی را کاهش دهند بلکه به تحقق پذیری طرح های توسعه شهری بیشتر کمک می کند. طبق ماتریس های محاسبه شده در پژوهش تأیید می گردد که بین مجتمع تجاری توریستی آفتاب و سایر کاربری های همجوار آن ارتباط مستقیم وجود داشته که در صورت اختلال در عملکرد هر یک از کاربری ها بر مجتمع تأثیر خواهد گذاشت.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کاربری زمین ، ماتریس های همجواری ، مجتمع آفتاب ، شهر ایلام