گردشگری و نقش آن در توسعه پایدار روستایی

امروزه صنعت گردشگری که ناشی از نیاز درونی انسان هاست به یکی از فعالیت های مهم و نیز شاخص اقتصادی کشورها تبدیل گشته است. از آن جا که گردشگری، در کشورهایی مثل ایران، رویکردهای متناسب با فرهنگ و حساسیت های اجتماعی و اخلاقی خود را می طلبد، گردشگری طبیعت ( طبیعت گردی ) که بر پایه توانمندی های محیطی و منابع طبیعی می باشد، می تواند علاوه بر افزایش روند توسعه اقتصادی و افزایش اشتغال در بخش های مختلف، شرایطی را به وجود آورد که افزون بر حفظ بافت فرهنگی و طبیعی و احترام به سنن، امکان رسیدن به رشد و شکوفایی کشور و در مقیاس کوچکتر روستاها را فراهم آورد و با توجه به تنوع اقلیمی که در ایران وجود دارد گردشگران داخلی و خارجی را به خود جذب کند. بنابراین در راستای توسعه پایدار روستایی می تواند نقش موثری را ایفا نماید. در این مقاله که به روش تحلیلی و توصیفی گردآوری شده است به بررسی و تعریف توریسم، اکوتوریسم، توریسم روستایی، فواید و آسیب ها و راهکارهای توریسم روستایی پرداخته و سعی دارد به جایگاه گردشگری در توسعه روستایی و اثرات مثبت و منفی گردشگری بر جوامع روستایی بپردازد. و راهبردهایی را در جهت توسعه پایدار روستایی ارائه نماید. نتایج پژوهش حاضر می تواند در روند ارزیابی توسعه گردشگری روستایی، برنامه ریزی و مدیریت و طرح ریزی در روستاها مورد استفاده قرار گیرد. تا بیشینه کارآمدی در دستیابی به اهداف گردشگری روستایی با کمترین پیامد منفی در فرایند توسعه روستایی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری روستایی ، اکوتوریسم ، روستا ، توسعه روستایی