بررسی و تحلیل مکانی فضایی کانون های جرم و بزهکاری ( نمونه موردی : شهر اردبیل )

بشر در طول قرن ها، همیشه در پی اتخاذ تدابیری جهت مبارزه با پدیده ای بزه و ناهنجاری اجتماعی و پیشگیری از وقوع آن بوده است. یکی از راهبردهای مهم پیشگیرانه از جرم و ایجاد امنیت روانی در محیط شهری، پیشگیری از طریق معماری شهری و طراحی محیطی است، طراحی مناسب و کاربردی مؤثر از فضا و محیط ساخته شده که منجر به کاهش فرصت های مجرمانه، ترس از جرم و بهبود کیفیت زندگی و موجب امنیت روانی در محیط می شود . مفهوم امنیت اجتماعی و احساس امنیت شهروندان را می توان به عنوان عنصری کلیدی در جهت دستیابی به شهری آرمانی و دور از آسیب های شهری و کجروها اجتماع تلقی نمود. در حقیقت احساس عدم امنیت مانعی جدی در برابر فعالیت های اجتماعی شهروندان به ویژه در مکان های خاص خواهد شد که خود از یک سو موجب تداوم و تشدید ناهنجاری های اجتماعی می گردد و از سوی دیگر تنزل ارزش های هویتی و کاهش سرمایه ای اجتماعی خواهد گردید . لذا بررسی و شناسایی عوامل تاثیرگذار در این راستا از اهمیت بسزایی برخوردار است. عوامل موثر در کاهش امنیت فضایی در شهر اردبیل دارای تفاوت های قابل توجهی است که از مهمترین عوامل کاهنده ی امنیت اجتماعی در بافت تاریخی و سکونتگاه های غیر رسمی قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، امنیت شهری ، آسیب های شهری ، اردبیل