معماری زمینه گرا ایده و راهکاری نوین در دستیابی به توسعه پایدار

یکی از مباحث اخیر مطرح در معماری، پایداری و به تبع آن طراحی مطابق با بستر و زمینه است. معماری هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی، اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا می گردد و ساختمان عضو همخوان با اکولوژی و عنصری هماهنگ در بستر خود و در نهایت در بستر محیط زیست خواهد بود. زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج در شهرسازی زمینه را به مثابه رویدادی تاریخی می پندارد، که عناصر شهر در درون آن، شناخته، پرداخته و ساخته می شوند. توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای زمان حال را تأمین می کند بدون آنکه توانایی نسلهای آتی در پاسخگویی به نیازهایشان را به خطر بیندازد توسعه پایدار شهری دارای جنبه های گوناگونی است اما بر جنبه زیست محیطی آن تأکید ویژه ای صورت گرفته است البته توسعه پایدار منحصر به مسائل زیست محیطی نیست بلکه جنبه های اقتصادی اجتماعی فرهنگی و سیاسی را نیز شامل می شود زمینه گرایی از بحثهای بسیار مهمی است که در دهه های اخیر مطرح شده است می توان گفت زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های خاص یک مکان و بکارگیری آنها در طراحی معاصر توجه دارد این ویژگی ها شامل ویژگی های کالبدی اکولوژی تاریخی اجتماعی سیاسی و اقتصادی می شود میان مباحث توسعه پایدار و زمینه گرایی اشتراکات فراوانی وجود دارد اولین و قدیمی ترین بعدی که بحث زمینه گرایی مطرح شد توجه به محیط پیرامون پدیده بود این امر شامل احترام به بافت موجود و توجه به ویژگی های اقلیمی و زیست محیطی موجود می باشد هر جا که شاهد مکانی زمینه گرا باشیم می توان پایداری را نیز به وضوح یافت. هدف این پژوهش تعریف معماری زمینه گرا و توسعه پایدار و ارتباط عوامل وابسته به آن ها و با روش پژوهش تحلیلی کیفی به نگارش درآمده است.

کلیدواژه ها:

ایده ، توسعه ، پایدار ، معماری ، زمینه گرا