زمینه گرایی در منظر و معماری تاریخی شهر

زمینه گرایی بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل میگیرد و درواقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی میکند. در نتیجه ساختمانجزکوچک از طبیعت و منظر پیرامون خود خواهد بود.اجزا و شکل شهر به تنهایی ارزیابی نمی شوند بلکه در زمینه وسیع تر محیطی قرار می گیرند.در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینههای فرهنگی اجتماعی تاریخی و کالبدی اقلیمی و شرایط خاص آن منطقه طراحی و اجرا میگردد .مقاله حاضر در پی دست یافتن به اصول و مفاهیم اولیه در باب این موضوع،گردآوری شده است. بدین منظور جهت دستیابیبه رویکردهای این موضوع، با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای به بررسی تئوری نظریه پردازانی پرداخته می شود که تأثیر بیشتری بر رویکردهای پس از خود داشته اند وبه دنبال آن از مسیر جمع بندی معیار های حاکم برمنظر و معماری تاریخی می توان به مهمترین رویکرد ها و اطلاعت جهت طراحی زمینه گرا دست یافت

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، معماری شهری ، منظر ، بستر ، بافت تاریخی