اثر بخشی زوجدرمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی مدیریت طلاق زوجین متقاضی طلاق شهرستان کنگاور

هدف پژوهش پیشرو بررسی اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی مدیریت طلاق زوجین متقاضی طلاق شهرستان کنگاوردر سال 1392 بود. جامعه تحقیق زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری و شورای حل اختلاف شهرستان کنگاور بوده است، ازاین جامعه 30 زوج بعد از انجام مصاحبه نیمهساختاری انتخاب شدند. زوجین به شیوه تصادفی در دو گروه کنترل و گروه آزمایش قرار گرفتند.از پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت طلاق به عنوان ابزار پژوهش انتخاب شد. طرحواره درمانی در گروه آزمایش به میزان 8 جلسه 90 دقیقه ای با هفتهای دو بار به شیوه مشاوره فردی اجرا شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. نتایج تحلیل نشان داد تفاوت معناداری بین گروه کنترل و آزمایش وجود ندارد. بنابراین زوجدرمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی مدیریت طلاق تأثیر معناداری ندارد

کلیدواژه ها:

زوجدرمانی ، طرحوارهدرمانی ، خودکارآمدی مدیریت طلاق