اثر بخشی برنامه فرزند پروری مثبت بر تغییر شیوه های فرزند پروری و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه

این پژوهش به بررسی تأثیر شیوه فرزندپروری مثبت بر تغییر شیوه های فرزندپروری و سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه - پرداخته است . این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است و جامعه مورد مطالعه آن تمام مادران کودکان 7 تا 10 ساله دبستان های شهرستان اهواز بود که جهت درمان اختلال بیش فعالی نقص توجه فرزندشان در سال تحصیلی92-93 به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به - ADHD به صورت نمونه گیری در دسترس از چهار مرکز مشاوره انتخاب، و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه شیوه فرزند پروری. گروه آزمایشی در 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش شیوه فرزند پروریمثبت قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله آزمایشی، بار دیگر میزان سلامت روانی و شیوه های فرزند پروری گروه های آزمایشی و گواه سنجیدهشد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری بیانگر آن بود که نمره شیوه فرزند پروری مستبدانه و سهل گیرانه مادران گروه آزمایشی پس از پایان جلسات برنامه فرزند پروری مثبت کاهش یافته و در مقابل نمره ی شیوه فرزند پروری مقتدرانه در گروه آزمایش نسبت به گروه گواهافزایش یافته است. همچنین، سلامت روان مادران گروه آزمایش نسبت به گواه افزایش یافته است. به طور کلی می توان به این نتیجه رسید که برنامه فرزند پروری مثبت سبب بهبود شیوه های فرزند پروری مادران و افزایش سلامت روانی آنها شده است

کلیدواژه ها:

آموزش فرزند پروری مثبت ، شیوه های فرزند پروری ، سلامت روانی ، اختلال بیش فعالی نقص توجه