اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ( ACT ) بر افسردگی زنان متقاضی طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی زنان متقاضی طلاق در شهر شیراز بود. روش پژوهش ازنوع آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق بود که از میان آنها به -صورت نمونهگیری هدفمند، 30 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزارمورد نظر در پژوهش حاضر، پرسشنامه افسردگی بک ) BDI-II ( و پرسشنامه سلامت عمومی ) 28 GHQ- ( بود. در ابتدا برای هر دو گروه پیشآزمون اجرا شد، سپس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای گروه آزمایش اجرا گردید. پس از اتمام دوره درمان، پسآزمون برای هر دو گروه اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بر کاهش افسردگی اثربخش بودند. بنابراین میتوان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان راهکاری برای زنان، قبل از ارجاع برای طلاق در رواندرمانی خانواده استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، افسردگی ، زنان ، طلاق