شناسایی گونه های گیاهی با استفاده از نشانگرهای نوین مولکولی و تکنیک DNA بارکدینگ

شناخت صحیح گونه های گیاهی و جانوری در درک نقش هر یک از آنها در اکوسیستم و نوع مدیریتی که باید برای آنهااعمال شود بسیار مهم است امروزه از نشانگرهای مختلف (ژنتیکی و ریختی) برای شناسایی گونه ها استفاده می شود. تا بهامروز شناسایی گونه ها اغلب بر اساس صفات ریختی بوده که دارای مشکلاتی همچون سخت بودن اندازهگیری این صفاتو غیرقابل استفاده بودن کلید شناسایی ریختی گیاهان در تمام فصول سال میتوان اشاره کرد. علاوه بر آن شناساییگونه ها بر اساس صفات ریختی، مستلزم دقت، تجربه و وقت بسیار زیادی است. در عصر حاضر، شناسایی عمومی گونه ها ازصفات ظاهری به سمت جنبه های ژنتیک و تکامل آنها سوق پیدا کرده. به طور گستردهای از تکنیک DNA بارکدینگبرای شناسایی و محافظت از گونه های در خطر انقراض و یا معرفی یک گونه جدید استفاده می شود از طرفی با پیشرفت هایگسترده ای که در علم زیست شناسی صورت گرفته است، میتوان توالی ژنتیکی قطعات محدود شده ای از ژنوم افراد را درمدت زمان کوتاهی مشخص و از این توالی های نوکلئوتیدی برای شناسایی و مطالعات فیلوژنی، فیلوجغرافیایی وبیوجغرافیایی استفاده کرد.اصطلاح DNA بارکدینگ اولین بار در یک مقاله جامعه شناسی گیاهی به کاربرده شده است. دراین تکنیک از توالییابی یک ناحیه از DNA برای شناسایی دقیق گونه ها استفاده می شود. هدف کلی این تکنیک توسعه وارتقاء استانداردهای جهانی در زمینه شناسایی گونه ها است. تعیین یک ناحیه استاندارد DNA به عنوان بارکد از پیششرط های اساسی در استفاده از این تکنیک است.

کلیدواژه ها:

گونه های گیاهی ، صفات ریخت شناسی ، نشانگرهای ملکولی ، تکنیک DNA بارکدینگ