تحلیل و بررسی روشهای استدلال معنایی در سیستم های توصیه گر هوشمند

سسیستم های توصیه گر برای مواجهه با سرریز شدن اطلاعات در وب، پدیدار شدند. این سیستم ها گرایش به شخصیسازی اطلاعات بر اساس علائق و نیازمندی های کاربران دارند. در سالهای اخیر تکنیکهای وب معنایی نیز با هدفافزودن معنا به محتوای وب رواج یافته اند. نتیجتاً سیستم های توصیه گر معنایی بعنوان پدیده ای نوظهور توانسته اندموفقیت هایی فراتر از تکنیک های سنتی مبتنی بر نحو بدست آورند. اما نقطه اوج تکنیک های وب معنایی، استدلالمبتنی بر معنا است که در تحقیقات به روش های گوناگونی انجام گرفته است و هرکدام دارای نقاط قوت و ضعف هستند.هدف ما در این مقاله ارائه تجمیعی از روشهای استدلال معنایی در توصیه گرهاست که با استفاده از تکنیک هایی نظیرپیوندهای معنایی، تئوریهای گراف، روابط سلسله مراتبی هستان شناسی، روشهای گسترش فعالیت در گراف انجامگرفته اند. این روشها با غلبه بر مشکلات تکنیک های نحوی، امکان استفاده از مشابهت و تطابق معنایی را بین آیتم ها،کاربران و یا هستان شناسی ها فراهم میآورند. نتایج این تحقیق می تواند زمینه ساز توسعه کاربردهای جدید توصیهگرهای معنایی مبتنی بر دانش در حوزه های گوناگون گردد.

کلیدواژه ها:

استدلال معنایی ، توصیه گر ، مشابهت معنایی ، تطابق معنایی