بررسی تاثیر فولاد آلومینیوم و منگنز روی بهینه سازی و بهبود خواص مکانیکی فولاد 42CrMoS4

عناصر آلیاژی نقش عمده ای در خواص نهایی فولادها ایفا می کند، مهمترین پارامتر تاثرگذار در بهینه سازی خواص مکانیکی فولاد توسط عناصر آلیاژی، افزایش سختی پذیری و تغییر ریز ساختار و نهایتا حصول استحکام کششی و داکلیتی بالا می باشد. نقش دیگر این عناصر، کاهش درصد گازهای محلول، پایدار سازی ناخالصی ها و تبدیل آنها به صورت آخالهای فلزی مفید می باشد. کنترل هر یک از این مراحل تاثیر عمده ای روی خواص نهایی فولاد ایفا می کند. در این پژوهش به منظور بهینه سازی خواص مکانیکی فولاد 42CrMoS4، تاثیر افزایش منگنز در محدوده بالای استاندارد و افزایش آلومینیوم در مقادیر 0/015 تا 0/03 درصد، به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. بعد از مقایسه نتایج آزمایشهای متالوگرافی، شکست نگاری و آزمایشهای مکانیکی، و مقایسه نتایج حاصله مشخص گردید در هر دو حالت بهینه سازی خواص نهایی در حد استاندارد بوده و منگنز در مقایسه با آلومینیوم به علت تاثیر روی سختی پذیری باعث بهبود استحکام کششی می شود، در حالی که آلومینیوم به علت تاثیر بر اندازه دانه و پایدار سازی گازهای محلول تاثیر بیشتری روی داکتیلیتی و چقرمگی شکست ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

داکتیلیتی ، چقرمگی شکست ، استحکلم کششی ، سختی پذیری ، آخالهای سولفیدی