بررسی آثار ناتوانی زوجه از تمکین خاص بر روابط غیر مالی زوجین در نظام حقوقی ایران وفقه امامیه

نکاح در نظام حقوقی ایران دارای آثار مالی و غیر مالی فراوانی است. طبق ماده 1103 ق.م زن وشوهر مکلف به حسن معاشرت بایکدیگرند غریزه جنسی قویترین عامل تشکیل دهنده حسن معاشرت محسوب میگردد. به همین جهت اختلالات جنسی نیز باید قویترین عامل سردی روابط عاطفی و به تبع آن جدایی زوجین به شمار رود..چنانکه قانون حمایت خانواده مواردی نظیر: محکومیت قطعی هر یک از زوجین را در اثر ارتکاب جرمی که مغایر باحیثیت خانوادگی و شئون طرف دیگر، اختلالات جنسی ناشی از قوه قاهره و به سبب ابتلاء به بیماریهای خاصی است که اگر صعب العلاج باشد میتوان از مصادیق تقاضای گواهی عدم سازش نمود. حال این سؤال اساسی آن است که اگر با پیشرفت علم پزشکی و روانشناسی بتوان با ریشه یابی برخی از اختلالات جنسی را درمان کرد آیا حق فسخباقی میماند یا نه؟ گرچه ظاهر قانون مدنی حق فسخ را تأیید میکند اما روح این قانون مخصوصاً قانون حمایت خانواده اجازه چنین تفسیری نمیدهد؛ زیرا مبنای خیار فسخ به علاوه، عدم توانایی زوجین در اینکه از یکدیگر صاحب اولاد شوند از اسباب طلاق است حال آیا با پیشرفتهای علمی امروزی در امکان تلقیح مصنوعی و اهدای جنین دیگر چنین اختلالی عیب محسوب میشود یا نه؟ در پاسخ باید اذعان داشت: حق فسخ در این موارد که قابلیت درمان را داراست منتفی باشد و فقط در مواردی که غیر قابل درمان است، منحصر نمود.

کلیدواژه ها:

تمکین خاص ، حق فسخ ، لعان ، درمان موانع نکاح ، روان شناسی