تحلیل رابطه بین اعتماد عمومی و اعتماد سیاسی مردم به دولت و نهادهای دولتی (با تکیه بر تحلیل ثانویه چندین پیمایش داخلی و خارجی)

هدف از این مقاله بررسی رابطه بین اعتماد عمومی و اعتماد سیاسی بر اساس مدل اینگهارتاست . اعتماد از جمله مهم ترین مباحث هزاره ستود در حوزه مطالعات مدیریتی و ستیاستی است کهاهمیت آن در شرایط نونی بیشتر از دوره های پیشین است . در حقیقت، اعتماد به عنوان پایه و اساستعاملات روابط اجتماعی، خاصه در روابط بین و حکومت اهمیت بسیاری دارد. بنیان بسیاری از تعاملاتو کنش های روزمره چه در حوزه روابط میان فردی و چه اجتماعی مبتنی بر اعتماد استت. نتایجمطالعات انجام شده در سطح شور و حتی سایر کشورها مثل آمریکا و اسپانیا حاکی از این مطلب استکه میزان اعتماد سیاسی که خود عاملی برای افزایش اعتماد عمومی محسوب می شود فراز و فرودهایبسیاری را داشته است . تردیدی نیست که بهبود وضعیت اعتماد سیاستی در هر جامعه به واسطههمکاری اثر بخش شهروندان با دول و نهادهای عمومی نفهته است. هدف از مطالعه حا ضر بررسیرابطه اعتماد عمومی و اعتماد سیاسی است. پژوهش حاضر تو صیفی بوده، زیرا واقعیت را همانگونه کههست توصیف می کند. برای گردآوری اطلاعات از تحلیل ثانویه داده ها و تحلیل داده بنیاد و تحلیلمحتوای مقالات و پایان نامه های مرتبط با موضوع استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر با استفاده ازتحلیل ثانویه داده ها حاکی از این مطلب بود که بین اعتماد عمومی و اعتماد سیاسی رابطه معنی داریوجود دارد و می توان با افزایش دادن و بهبود بخشیدن مولفه های اعتماد سیاسی از جمله پاسخ گویی،سرمایه اجتماعی، افزایش مشارکت مدنی و شهروندان موجب جلب اعتماد و مشارکت بیشتر شهروندان شد.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، اعتماد عمومی ، اعتماد سیاسی ، سرمایه اجتماعی