بررسی و تبیین ابلاغ و اعتراض آرای صادره از داوری و دادگاها در قانون آیین دادرسی مدنی ایران و قانون داوری تجاری بین المللی

داوری یکی از مهم ترین راهکارهای سرعت بخشیدن به حل و فصل اختلافاتحقوقی افراد، ایجاد نظم عمومی، حقوقی و همچنین کاهش بار سازمان قضاییاست. داوری یک نوع دادرسی اختصاصی به شمار می رود بدین دلیل که طبق ماده 477قانون آیین دادرسی مدنی : داوری در رسیدگی و رای، تابع مقررات آیین دادرسینیستند ولی باید مقررات مربوط به داوری را رعایت کنند. داور باید پس از ختم رسیدگیرای صادر کند اما قانونگذار داور را مکلف به اعلام ختم رسیدگی ننموده است. ممکناست این سوال مطرح بشود که آیا آرای صادره از داوری مانند دادگاه ها ابلاغ و همچنینآثار آنها یکسان می باشد؟ در این پژوهش سعی شده در پاسخ به سوال یاد شده و به اینسوال که آرای صادره از داوری و دادگاه ها چه تفاوتی با هم دارند؟ آیا اعتراض به رایداور مانند دادگاه ها می باشد؟ به بررسی و تبیین آیین دادرسی داوری و قانون آییندادرسی مدنی دادگاه ها و همچنین قانون داوری تجاری بین المللی پرداخته شده است.این پژوهش در دو بخش اصلی ابلاغ رای داور و اعتراض به رای داور واجرای آن بامطالعه تطبیقی و مقایسه ای، مباحث را تحلیلی و توصیفی مورد بحث و تبیین قرار میدهد تا موارد موجود در این زمینه روشن شود.

کلیدواژه ها:

رای ، داوری ، دادگاه ، قانون آیین دادرسی مدنی ، قانون داوری تجاری بین المللی