راهکارهای مدیریت شهری در حل معضلات پدیده اسکان غیررسمی

اسکان غیررسمی به سبب باز تولید فقر وگسترش آن، به مخاطره انداختن محیط زیست و تحمیل هزینه ای بیشتر برای حل مشکلات در مقایسه با هزینه پیشگیری از آن ها تهدیدی جدی برای پایداری و انسجام جامعه ی شهری و نیازمند تدابیر ویژه ای برای ساماندهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن ها در آینده است. از آنجا که اسکان غیررسمی از زمینه ای فراتر از مکان آن نشات می گیرد و بر محیطی فراتر از مکان آن تاثیر می گذارد، چاره جویی این مساله به سیاستگذاری و اقداماتی نه فقط در سطح محلی آن، بلکه در سطح ملی نیاز دارد. دولت جمهوری اسلامی ایران و قبل از آن، به علت ضرورت های برنامه های توسعه شهری، اقداماتی را به منظور مقابله با آسیب های سکونتگاه های غیر رسمی داشته است. این سیاست ها و اقدامات به صورت کلان برخوردهای مختلف، از قبیل سدسازی و ممانعت از ورود مهاجران به شهر، بی تفاوتی نسبت به مساله، برخورد قهرآمیز نسبت به مساله و در نهایت پذیرش مساله و سعی در ساماندهی آن است که به صورت های مختلف در سیاست های دولت متبلور شده است. چاره جویی مساله اسکان غیر رسمی موجود به طور کلی با سیاست توانمندسازی اجتماعی-اقتصادی ساکنان آن ها به ویژه به یاری بهسازی محیط کالبدی با استفاده از توان های درونی این سکونتگاه ها است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی- تبیینی، سعی در بازنمایی آسیب سیاست های دولت در ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی و ارزیابی موفقیت سیاست های دولت در راستای توانمندسازی اسکان غیر رسمی دارد.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، مدیریت شهری ، محیط زیست شهری ، راهکارهای حل معضل