مدل سازی تبخیر - تعرق مرجع با استفاده از داده های محاسباتی و لایسی متری در دشت شهر کرد

برآورد مقادیر تبخیر - تعرق پتانسیل برای محاسبه نیاز آبی در راستای برنامه ریزی کشاورزی برای محصولات مختلف، از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل های ترکیبی برای برآورد تبخیر تعرق مرجع در ایستگاه شهر کرد انجام گرفت. نتایج نشان داد که از بین 12 روش مورد بررسی در نرم افزار Ref-ET، روش های (1985)Makk(1975)، Harg و FAO24BC دارای بالاترین همبستگی با داده های لایسی متری می باشند. همچنین ترکیب های مختلف این سه روش برای برآورد مقادیر بدست آمده از لایسی متر مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بین روش های تک متغیره، بهترین روش برای برآورد ETO، روش(1985)Harg با ضریب تبیین 80% می باشد و از بین روش های چند متغیره، یک مدل خطی که دو روش(1985) Harg و(1957) Makk بعنوان متغیرهای مستقل در آن وارد می شوند، نزدیک ترین و بهترین برآورد ( با ضریب تبیین 84% می باشد ) برای مقادیر داده های لایسی متری بدست می آورد. بنابراین در صورت در اختیار نداشتن دادههای لایسی متری با استفاده از این مدل های خطی می توان نتایج واقعی تری برای تبخیر - تعرق مرجع در منطقه به دست آورد.

کلیدواژه ها:

تبخیر - تعرق مرجع ، Ref-ET ، لایسی متر