حساسیت پذیری تخریب زمین در حوزه آبخیز شازند استان مرکزی به عوامل جمعیتی و مدیریتی

امروزه عوامل انسانی شاید بیش از هر عامل دیگری بر فرایند تخریب زمین مؤثر باشد. لکن این مهم کمتر مورد توجه مدیران و سیاست گذاران قرار گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر در حوزه آبخیز شازند با بهره برداری ها و مدیریت های متنوع و توسعه صنعتی قابل توجه، با هدف بررسی نقش عوامل جمعیتی و مدیریتی در تغییرات حساسیت به تخریب زمین و بر مبنای شاخص منطقه حساس محیطی (ESAI)، در بازه زمانی 1365 تا 1393 برنامه ریزی شد. نتایج نشان داد که امتیاز عامل انسانی و مدیریتی در سال های 1377 و 1393 در طبقه بحرانی قرار گرفته است. مهمترین عامل در بروز این تغییرات، گروه متغیرهای مغایرت کاربری و به ویژه میزان تغییرات مغایرت کاربری اراضی بوده و متغیرهای جمعیتی در ابتدای دوره زمانی اثرگذاری بیشتری داشته است.

کلیدواژه ها:

حساسیت به تخریب ، مدیریت استفاده از زمین ، مدیریت سازگار ، مغایرت کاربری اراضی