میزان تا بآوری شهر سنندج در بعد زیست محیطی

امروزه عمدتاً شهرها و جوامع سکونتگاهی شهرها، در مکان هایی ایجاد یا بنا شده اند که به لحاظ مخاطرات، نسبت به تهدیدهای طبیعی، انسانساخت و خرابکارانه، بسیار آسیبپذیرند. مشخصاتی که شهرها را مطلوب و دستیافتنی میسازد؛ مانند معماریها، مراکز تمرکز جمعیت، چیدمانعناصر و فضاهای شهری، زیرساخت های به هم وابسته و سایر موارد، شهرها را در معرض خطرهای بالایی نسبت به مخاطرات طبیعی (سیل ها، زلزلههاو ...) قرار میدهند یا به دلیل پیشرفتهای فناوری در معرض انواع آلودگیها و سوانح انسان ساخت هستند. تاکنون نگاهی که در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابلهای و کاهش مخاطرات بوده است و در این میان، مفهوم تاب آوری، مفهوم جدیدی است که بیشتر در مواجهه با ناشناختها و عدمقطعیتها به کاربرده میشود. هدف این مطالعه، ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری شهر سنندج از لحاظ زیستمحیطی (توپوگرافی -لیتولوژی) میباشد. موقعیت قرارگیری سنندج و محصور شدن در بین کوهها از نظر مکانگزینی آلایندهها و کارخانهها و نیز از نظر انجام پروژه ایشهرسازی و خطوط انتقال انرژی و پروژه های زیرزمینی و زمینی، حائز اهمیت میباشد؛ بنابراین، ابتدا مؤلفهها و ابعاد مطرح در تاب آوری شهری، تدقیق گردید، سپس با مطالعات میدانی کاملاً مشرف بر وضع موجود شهر سنندج و نیز مطالعات تطبیقی و با تحلیل و انجام مطالعات و محاسبات لازم، میزان تاب آوری در ابعاد زیستمحیطی، مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل شده، میزان میانگین تاب آوری شهر سنندج از نظر لیتولوژی و توپوگرافی و موقعیت کاربریها، در وضعیت مطلوبی قرار ندارد

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، آسیب پذیری ، لیتولوژی ، توپوگرافی ، شهر سنندج