تحلیل توزیع فضایی و سطح بندی ساخت و سازهای مناطق شهری بر مبنای میزان بهره مندی از خدمات مورد پژوهش: مناطق هشت گانه شهر اهواز

از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرهای کشور در دهه های گذشته، ازهم پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدماتی شهری بوده که زمینه ساز نابرابری اجتماعی شهروندان و میزان برخورداری از کاربری های خدمات شهری در شهر شده است . پژوهش حاضر با هدفبررسی نظام کاربری های خدماتی در سطح مناطق شهر اهواز و بهره مندی شهروندان از آنها انجام شده است.تحقیق حاضر از لحاظ راهبرد، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی و تحلیلی است؛ گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و اسنادی بوده است که شامل مبانی نظری پایداری، پژوهش های انجام شده پیشین و استناد به داده های موجود در طرح راهبردی توسعه و عمران (جامع) شهر اهواز می باشد.برای نیل به هدف پژوهش از روش های ضریب آنتروپی، شاخص ویلیامسون و تکنیک رتبه بندی مجموع برای مقایسه ارزیابی های ترتیبی گزینه ها ب راساس شاخص هاORESTEاستفاده شده است. روش های فوق پراکندگی هشت کاربری خدماتی، آموزشی، مذهبی، فرهنگی، تجاری، درمانی، ورزشی و اداری- انتظامی را در سطح مناطق شهر اهواز مورد بررسی قرار دادند.محاسبات ضریب آنتروپی و شاخص ویلیامسون نشان می دهند که کاربری های فرهنگی، تجاری و ورزشی دارای عدم تعادل شدیدتری نسبت به سایر کاربری ها می باشند و توزیع کاربری های آموزشی و مذهبی متعادل است، همچنین نابرابری توزیع کاربری های خدماتی در مناطق 2و 3و5و8 بیشتر ازسایر مناطق شهر اهواز است از یافته ها چنین نتیجه گیری می گردد که توزیع خدمات در سطح مناطق شهر اهواز دارای شکاف و در تناسب با جمعیت ساکن آنها، نامناسب بوده و دو اصل در دسترس بودن و فراهم بودن ساخت و سازهای خدماتی در شهر اهواز رعایت نشده است و برای اعمال برابری و رسیدن به پایداری نیازمند برنامه ریزی مجدد و رفع اختلافات موجود می باشد

کلیدواژه ها:

خدمات ، ضریب آنتروپی ، شاخص ویلیامسون ، تکنیک ارسته ، مناطق شهر اهواز