بررسی آلودگی انگلی درشاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus درمحیط پرورشی ایستگاه پل آستانه- استان گیلان
محل انتشار: ششمین همایش علوم و فنون دریایی
سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,423
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICMST06_182
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1384
چکیده مقاله:
این تحقیق به منظور شناسائی ومعرفی انگلهای شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus دراستخرهای پرورشی خاکی صورت گرفت. در طی دو سال بررسی از تاریخ 24/5/80 لغایت 11/6/82 بیش از 80 عدد شاه میگوی آب شیرین با دامنه طولی متفاوت، بوسیله تور گردان ساحلی از استخرهای خاکی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفید رود (کارگاه پل آستانه) صید گردید و به آزمایشگاه ایستگاه انتقال یافت، و پس از انجام زیست سنجی و تعیین جنسیت از کلیه شاه میگوها، از اعضای خارجی و داخلی آبزی، طبق روشهای رایج در انگل شناسی نمونه برداری بعمل آمد، نمونه های انگلی رویت شده با میکروسکوپ ، پس ازجداسازی و تهیه گسترش مرطوب، در بافر فرمالین 10% تثبیت و سپس با استفاده از اسید کارمن رنگ آمیزی شدند. آنگاه انگلها توسط کلیدهای تشخیصی معتبر مورد شناسایی دقیق جنس و گونه قرار گرفتند. در نتیجه این بررسی، مجموعا 35 نمونه شاه میگو (شیوع معادل 2/43%) با میانگین شدت آلودگی 6/4، مبتلاء به یک نوع انگل جدید بنام Branchiobdella hexodonta (از آنالیدا) بودند. این انگل که به کرم برانش شاه میگو نیز موسوم می باشد، از کاراپاس وبرانش سخت پوست جداسازی گردید. با افزایش دامنه طوری میزان شیوع آلودگی هم افزایش یافت. حداکثر دامنه شدت (23-1عدد) دردامنه طولی 6/12-6/10 سانتی متر و حداقل میانگین شدت (1/3) در دامنه طولی 6/14-7/12 سانتی متر رویت گردیند. بالاترین حد میانگین فراوانی (6/3) دردامنه طولی 6/12-6/10، و پایین ترین حد میانگین فراوانی (88/0) در دامنه طولی 5/10-1/8 سانتیمتر ملاحظه شد. میزان شیوع (32%) وشدت آلودگی (3/4) در کاراپاس نسبت به برانش با بترتیب 9/20% و 8/2 آلودگی، بیشتر بود. همچنین در جنس ماده میزان شیوع (47%) بیش از جنس نر (6/36%) بود. فصل بهار با شیوع 5/62% و میانگین شدت 8/7، بیشترین میزان آلودگی را در بین سایر فصول سال بخود اختصاص داده، درحالیکه در زمستان آلودگی دیده نشده است. لازم به ذکر است که این کرم انگل اختیاری شاه میگوی اب شیرین بوده و شاه میگو میزبان اختصاصی برای این انگل محسوب می شود. ضمنا آنالید برانکیوبدلا هگزودونتا برای نخستین بار است که ازشاه میگوی آب شیرین در محیط پرورشی ایران گزارش می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهرداد اصغرنیا
دکتر دامپزشک - کارشناس بخش بهداشت و بیماری های آبزیان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :