CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی آلودگی انگلی درشاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus درمحیط پرورشی ایستگاه پل آستانه- استان گیلان

عنوان مقاله: بررسی آلودگی انگلی درشاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus درمحیط پرورشی ایستگاه پل آستانه- استان گیلان
شناسه ملی مقاله: ICMST06_182
منتشر شده در ششمین همایش علوم و فنون دریایی در سال 1384
مشخصات نویسندگان مقاله:

مهرداد اصغرنیا - دکتر دامپزشک - کارشناس بخش بهداشت و بیماری های آبزیان

خلاصه مقاله:
این تحقیق به منظور شناسائی ومعرفی انگلهای شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylus دراستخرهای پرورشی خاکی صورت گرفت. در طی دو سال بررسی از تاریخ 24/5/80 لغایت 11/6/82 بیش از 80 عدد شاه میگوی آب شیرین با دامنه طولی متفاوت، بوسیله تور گردان ساحلی از استخرهای خاکی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفید رود (کارگاه پل آستانه) صید گردید و به آزمایشگاه ایستگاه انتقال یافت، و پس از انجام زیست سنجی و تعیین جنسیت از کلیه شاه میگوها، از اعضای خارجی و داخلی آبزی، طبق روشهای رایج در انگل شناسی نمونه برداری بعمل آمد، نمونه های انگلی رویت شده با میکروسکوپ ، پس ازجداسازی و تهیه گسترش مرطوب، در بافر فرمالین 10% تثبیت و سپس با استفاده از اسید کارمن رنگ آمیزی شدند. آنگاه انگلها توسط کلیدهای تشخیصی معتبر مورد شناسایی دقیق جنس و گونه قرار گرفتند. در نتیجه این بررسی، مجموعا 35 نمونه شاه میگو (شیوع معادل 2/43%) با میانگین شدت آلودگی 6/4، مبتلاء به یک نوع انگل جدید بنام Branchiobdella hexodonta (از آنالیدا) بودند. این انگل که به کرم برانش شاه میگو نیز موسوم می باشد، از کاراپاس وبرانش سخت پوست جداسازی گردید. با افزایش دامنه طوری میزان شیوع آلودگی هم افزایش یافت. حداکثر دامنه شدت (23-1عدد) دردامنه طولی 6/12-6/10 سانتی متر و حداقل میانگین شدت (1/3) در دامنه طولی 6/14-7/12 سانتی متر رویت گردیند. بالاترین حد میانگین فراوانی (6/3) دردامنه طولی 6/12-6/10، و پایین ترین حد میانگین فراوانی (88/0) در دامنه طولی 5/10-1/8 سانتیمتر ملاحظه شد. میزان شیوع (32%) وشدت آلودگی (3/4) در کاراپاس نسبت به برانش با بترتیب 9/20% و 8/2 آلودگی، بیشتر بود. همچنین در جنس ماده میزان شیوع (47%) بیش از جنس نر (6/36%) بود. فصل بهار با شیوع 5/62% و میانگین شدت 8/7، بیشترین میزان آلودگی را در بین سایر فصول سال بخود اختصاص داده، درحالیکه در زمستان آلودگی دیده نشده است. لازم به ذکر است که این کرم انگل اختیاری شاه میگوی اب شیرین بوده و شاه میگو میزبان اختصاصی برای این انگل محسوب می شود. ضمنا آنالید برانکیوبدلا هگزودونتا برای نخستین بار است که ازشاه میگوی آب شیرین در محیط پرورشی ایران گزارش می شود.

کلمات کلیدی:
شاه میگو ، آلودگی ، انگل ، Astacus leptodactylus ، ایستگاه پل آستانه

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/5103/