نقش نشانههای جغرافیایی در کشاورزی و امنیت غذایی

نشانههای جغرافیایی یکی ازمصادیق حقوق مالکیت فکری مالکیت صنعتی( است.نشانههای جغرافیایی، نشانههایی هستند که مبدا کالایی را به قلمرو یا منطقه یا نا حیه ای از کشور منتسب می سازد مشروط بر این که کیفیت، شهرتیا سایر خصوصیات کار اساسا قابل انتساب به مبدا جغرافیایی آن باشد.به عبارت دیگر نشانههای جغرافیایی،نامهایی هستند که به محصورت سنتی میپردازد که بم روشهای سنتی در ی میان خاص تولید میشود. نشانههایجغرافیایی درنتیجه افزایش تولیدات کشاورزی،توزیع مجدد ارزش افزوده در زنجیرهی تولید، ایجاد مشاغل محلی، افزایش درآمد روستاییان و بهبود امنیت غذایی را درپی دارد و مانصع مهاجرت از روستا میشود.همچنین با تنوع بخشیدن به اقتصاد روستا و حفظ فرهنگ غذایی و تنوع زیستی و منابع ژنتیک ، منبع مهمی برای توریسم روستایی به شمار میرود. اما با مدیریت درست سیستم نشانههای جغرافیایی است که میتوان به این مزیتها دست یافت و هرکشوری بایست باملاحظه شرایط اقتصادی و اجتماعی محلی خود ساختارسیستم حمایت ازنشانه های جغرافیایی را ترسیمکند

کلیدواژه ها:

نشانههای جغرافیایی ، کشاورزی ، امنیت وذایی ، توسعه روستا ، دانش سنتی