رابطه عدالت سازمانی با خودکارآمدی کارکىان سازمان تأمین اجتماعی (مطالعه موردی: سازمان تأمین اجتماعی استان خراسان رضوی)

هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه عدالت سازمانی با خودکارآمدی کارکنان سازمان تأمین اجتماعی (مطالعه موردی: سازمان تأمین اجتماعی استان خراسان رضوی) می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ نوع روشف توصیفی پیمایشی و از حیث هدف، کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق را 250 نفر از کارکنان سازمان تأمین اجتماعی استان خراسان رضوی تشکیل می دهند. حجم نمونهتحقیق با استفاده از فرمول کوکران 151 نفر تعیین گردید، و از روش نمونهگیری تصادفی ساده استفاده شد. از دو پرسشنامه عدالت سازمانی گرینبرگ (1980) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده گردید، که با توجه به استاندارد بودن آنها، روایی پرسشنامه ها تأیید شده است. برای مشخص شدن پایایی پرسشنامه ها، از آلفای کرونباخ استفاده می گردد. برای پرسشنامه عدالت سازمانی (α=0/790) و برای پرسشنامه خودکارآمدی (α=0/773) می باشد، و از آنجایی که هردو مقدار α، بالای 0/7 می باشد، لذا پایایی پرسشنامه ها مورد تأیید قرار می گیرد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و همچنین از آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین ابعاد عدالت سازمانی (عدالت روبه ای (r=0/633)، عدالت توزیعی (r=0/825)، عدالت تعاملی (r=0/740) و خودکارآمدی کارکنان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، خودکارآمدی ، عدالت رویه ای ، عدالت توزیعی ، عدالت تعاملی